Paul Celan
 
Pasi ke ndërruar çelësin
ti hap një shtëpi, në të cilën
fërfëllon dëborë heshtjeje
n’akord me gjakun që të rrjedh
prej syrit, prej gojës a prej veshit,
ndërrohet çelësi yt.
çelësi yt ndërrohet, ndërrohet fjala jote,
duke e lënë veten ta bartin bashkë me flokëboret.
n’akord me erën që ty të shtyn
bora e mbledh fjalën shuk.
 
Shënim: Do të kisha dashur të vendosja emrin e përkthyesit poshtë, por nuk e di kush është, nëse ndokush e di, është i ftuar ta thotë.